Dziennik pokładowy - Distant Worlds II

[Haji-me]

Przystanek numer 8 - Goliath's Rest oraz numer 9 - Cerulean Tranquility

Dzień dobry . Tym razem podwójna ilość treści do dzienniczka. Zdecydowałem się na połączenie dwóch przystanków z prostego powodu. Gdy zobaczyłem trasę z punktu 8 do 9 stwierdziłem, że będzie zbyt mało interesujących punktów widokowych na zrobienie wartościowego wpisu. Postanowiłem więc poczekać jeszcze tydzień i zrobić jeden, a porządny.

Ostatnio moja żona stwierdziła, że moje zdjęcia są ładne, ale monotonne . Niebieski statek na niebieskim tle, różowe na różowym itp. Co w sumie jest racją. Tak działa oświetlenie w tej grze. Nie jestem też w stanie na zawołanie sobie zrobić czerwonych silników do niebieskiego tła (co mi żona zasugerowała). Dało mi to jednak do myślenia. Przy takiej wyprawie jednak widoki się trochę powtarzają, a zdjęcia czasem wychodzą "na jedno kopyto". Szukam nowych ujęć, staram się patrzeć z innych perspektyw, ale koniec końców wychodzi podobnie. Osobiście też mam swoje preferencje co do tego co jest interesujące. Z racji tego, że przez większość czasu widzimy przed sobą czarną przestrzeń, lubię w szczególności miejsca, w których znajdę dużo kolorów. Im bardziej intensywne tym lepiej. I stąd też może wynika moja monotonność albo może też pewien styl, w którym lubię pstrykać.


WP 8



Pierwsze co zrobiłem po wyruszeniu z Sag A*, to udałem się w górę, jakieś 3000 Ly ponad poziom 0. Nie próbowałem pobijać tutaj jakiś rekordów, chciałem mieć dobry widok na jak największą część "chmury" naszej galaktyki. Wybrałem jakiś losowy system i zrobiłem kilka zdjęć.










Hengist Nebula - Juenae OX-U e2-8852

Sama mgławica mnie nie interesowała - to co mnie tu przywiodło to Notable Stellar Phenomena. Różowa chmura z wyładowaniami elektrycznymi. Nie byłem do końca pewny co mnie czeka, ale obiło mi się o uszy, że łatwo tutaj o wypadek. Nie odważyłem się wlatywać w środek swoim głównym statkiem. Użyłem do tego celu myśliwca, których mam w zapasie 6 sztuk. Sam przelot robi ogromne wrażenie. Pioruny strzelają, grzmoty huczą. Nigdy się w tej grze tak nie wystraszyłem jak wtedy gdy zaraz koło mojego statku usłyszałem grzmot, a następnie oberwałem od wyładowania. Myśliwiec jeszcze chwilę się kręcił i "puf" - wróciłem na główny pokład .





Crown of Ice - Phipoea WK-E d12-1374

Planeta typu Rocky - Ice. Cała powierzchnia jest pomarszczona. Nazwa regionu wywodzi się od pasm górskich, które znajdują się na północnej stronie planety oraz są pokryte lodem, tworząc swego rodzaju koronę. Góry tutaj potrafią być wysokie nawet na 50 kilometrów, a wąwozy głębokie na 20. Niestety podczas mojej wizyty "korona" nie była dobrze oświetlona i musiałem się zadowolić sąsiednimi pagórkami.







Black Giants Nebula - Eorl Broae EB-O e6-1507


Mgławica planetarna. Jej centrum jest czarna dziura. Stąd też wywodzi się nazwa - w systemie znajdują się gazowe olbrzymy, a z powodu braku światła od głównej gwiazdy są one całkowicie zaciemnione. Tło natomiast mieni się w kolorach błękitu, fioletu i różu co daje ciekawy efekt wizualny.








WP 9




Iris' Missive - Lasoae BF-A f810

Jest to chyba najładniejsze miejsce jakie odwiedziłem do tej pory podczas DW2. Jest to niby zwykła czarna dziura - jedna z wielu, których tysiące zdjęć przewijają się na co dzień przez reddity i inne takie. Nie jest ona ani najbardziej znana, ani największa. Chociaż jej rozmiar jest akurat tutaj według mnie dużym plusem. Dzięki jej kompaktowości daje świetny "efekt oka". Czarne dziury działają tak, że tło, które się za nimi znajduję tak jakby przetacza się przez soczewkę, zmienia kształt i znacząco wpływa na widoczność całej czarnej dziury. Tutaj w tle mamy duże skupisko gwiazd oraz niedużą mgławice o niebieskim odcieniu. Efekt jest taki, że zrobiłem tu chyba z 20 zdjęć i wszystkie mi się podobały , nawet te źle wykadrowane. Z góry przepraszam, za spam zdjęć z tej samej miejscówki, ale zakładam, że skoro tu ktoś zagląda, to lubi oglądać fotki .















Dances with Giants - Hypoe Bluae VP-O e6-8688

Pod tym adresem znajdują się 2 gazowe olbrzymy, orbitujące wokół siebie w niedużej odległości. Dodatkowo są to planety, znajdują się najbliżej głównej gwiazdy, co przy korzystnym układzie pozwala zobaczyć dwa wschody słońca jednocześnie. Niestety nie dane mi było tego doświadczyć, ale i tak było miło tutaj zajrzeć.




Na koniec aktualny postęp: