Towarzysz husarski na końcu wszystkiego

[Tulkaion]

Wybaczcie, że jestem mocno biernym towarzyszem Skrzydlatych, ale od miesiąca już błąkam się na moim odkrywczym szlaku :  Nie latam szczególnie daleko, gdyż i czas (ograniczany pracą i rodziną) i sprzęt (Cobra z 22 ly zasięgu) na to nie pozwala, ale nawet to macanie obrzeży Bańki potrafi być ekscytujące. Pierwotnie moim głównym celem była mgławica Trąba Słonia, ale gdy już ją osiągnąłem, to nie mogłem nie udać się jeszcze do falangi gwiazd z NGC 7822. Nie było to łatwe z moim zasięgiem. Obmacywałem ją z kilku stron, by w końcu znaleźć odpowiednią dla mnie trasę "od dołu" płaszczyzny galaktycznej. Mgławica jest NIESAMOWITA. Po pierwsze, ten niebywały ciąg gwiazd typu O, baaardzo jasnych i emitujących piękne, niebieskie światło. Stoją sobie w rzędzie, jakby ktoś je tam ustawił (tak zresztą pewnie było). Niesamowite, co mitologie żyjących w okolicy ludów mogłyby zrobić z tą jasnobłękitną ścieżką na niebie. A poza tym... poza tym, to jest tam mnóstwo czarnych dziur. Wiszę sobie właśnie zaledwie 40 kilometrów od horyzontu zdarzeń, z głośników płyną niesamowite dźwięki, gwiazdy tańczą soczewkując w ogromnym polu grawitacyjnym a ja czuję nieokreślony, irracjonalny strach. Tylko ja i koniec wszechrzeczy. Patrzę wprost w oczy nicości i czuję dreszcze. To jak dotknięcie absolutu. Metafizyka zaklęta w kawałku kodu. 

[Mathias Shallowgrave]

To jest dokładnie powód, dla którego ja latam na eksplorację. Poezja

[Philip Blaine]

Dobra, koniec wymawiania się brakiem czasu itp.. Dofarmiam kredyty na doposażenie swojego Diamondbacka i także lecę na spotkanie z Przestrzenią..

[Tulkaion]

Moja wyprawa do Trąby Słonia najpierw uległa prawie półrocznemu zawieszeniu, a w zeszłym tygodniu, gdy wróciłem do ukochanej elitki... to w drodze powrotnej zestrzelił mnie jakiś NPC. Zestrzelił mnie jak śmiecia, w mniej więcej dziesięć sekund. Moje tarcze wyparowały w dwie Coś tam słyszałem o zmianach w grze po wprowadzeniu Inżynierów, ale to płonące truchło mojej kobry było jednak szokiem. Już mniejsza z pieniędzmi z eksploracji, ważniejszą traumę przeżyłem gdy przypomniałem sobie o tych wszystkich gwiazdach, które odkrywałem jako pierwszy...
Postanowiłem jednak zagryźć zęby i spróbować jeszcze raz. Komandor Tulkaion jeszcze raz ruszył w czerń. Tym razem bez planu. Plan ma powstawać w trakcie mojego itinerarium. Na początek poleciałem najwyżej w płaszczyźnie Drogi Mlecznej nad bańką, jak tylko moje 23 ly zasięgu pozwalało. Czyli jakieś tysiąc lat świetlnych I cóż, trauma przechodzi, bo po kilkunastu latach znowu zacząłem czuć tę magię. Najfajniejsza w tej podróży na razie jest ta przytłaczająca, klaustrofobiczna czerń która panuje w tym miejscu. Znowu dotykam cyfrowego absolutu. Boże w niebiesiech, niby Cię tu nie widać, ale tak jakby jednak tak. Tylko teraz decyzja, gdzie dalej. Bo muszę iść dalej, ciągle dalej...

[Quarion]

Pooooowooodzeniaaaa Pilocie!!!

Będziemy czekać na relację

[Brachu]

Powodzenia Pilocie !!!!!!!!!!!!!!!!

Następnym razem poproś o eskortę

[Hanseth]

Powodzenia !!! Sam sie zbieram na wyprawe ale zawsze jeszcze to musze zrobic cos tu cos tam... i tak to odwlekam, ale juz nie dlugo

[Tulkaion]

Chciałem zauważyć, że już w wersji 2.1 widać aktywność wulkaniczną, wystarczy tylko uważnie spojrzeć

[Drakkainen]

Tiaaa... oddaloną o tysiące ly

[Tulkaion]

Mam wrażenie, może mylne, że podczas mojej półrocznej nieobecności tekstury planet i księżyców trochę się poprawiły, nawet na moich, nienajwyższych detalach




explo4life