11.02.2023, 19:09 UTC
Shahbaz "Tryumfator" Luison
8 i 10.02.3309
Pokład lotniskowca powoli przesuwał się pod nogami Shahbaza. Stabilnie stawiane naprzemienne kroki zbliżały go do wind, gdy inni biegli, mijając go w pośpiechu. Opanowanie. Sztuka absolutnej kontroli nad sobą, dzięki jak najpełniejszej świadomości otoczenia była wyniesiona przez niego niemalże do perfekcji. Wiedział, że zyska niewiele, biegnąc na złamanie karku. Jego statek był gotowy do startu w każdej chwili i gdy tylko zamknie się za nim właz, autopilot będzie w stanie bez problemu oderwać maszynę od płyty lądowiska i umieścić ją w punkcie, gdzie będzie już w pozycji do skoku. Trasa wyglądała na długą i widział w oczach innych pilotów coś jakby zaszokowanie. Uprosili komodora, by wykonał skok lotniskowcem bliżej celu, ale Shahbaz wiedział, że przygotowania do takiego manewru trochę trwają i że szybciej tam doleci na pokładzie "Gniewu Kolumba". Anaconda była zaprojektowana, wyprodukowana, następnie przez Shahbaza zmodernizowana, zmodyfikowana i dostosowana właśnie do pokonywania ogromnych odległości. Dystans rzędu tysiąca dwustu lat świetlnych był dla niego znaczący, ale śmiesznie niewielki jak na wyolbrzymianą konieczność ściągania głównego okrętu flotylli bliżej. Dlatego też wyruszył w pierwszej fali co odważniejszych pilotów. Już przy starcie dał pierwszeństwo mniejszym jednostkom. W końcu taki Krait choć był naprawdę ładny i wpisywał się w jego gust estetyczny, to jednak nie mógł się równać z jego okrętem, dlatego uważał za niesportowe zblokowanie ich startu.
- Arczi, zbiorniki paliwa do nie więcej niż 60%, nie zabieramy żadnego ładunku i lecimy bez skrótów przez pulsary. Dajmy im fory - mruknął, dodając ostatnie zdanie już czysto dla siebie.
- Tak jest, sir - odpowiedział droid lakonicznie, po czym zajął miejsce drugiego pilota, by w odpowiednim momencie móc obsługiwać system pobierania paliwa bezpośrednio z gwiazdy. - Maszyna w pełni sprawna, zgodnie z rozkazem została przeprowadzona renowacja malowania, sir.
Dobry statek musi dobrze wyglądać. W dawnych czasach, gdy lotniskowce nie były dostępne do zakupu przez cywili, lot przez pół galaktyki w odrapanym statku był koniecznością. Mikrometeoryty ryły lakier i ścierały barwy niezwykle szybko, a że w pobliżu nie było tylu dostępnych punktów, gdzie można było takie drobne uszkodzenia naprawić, często statki eksploratorów wyróżniały się, gdy wlatując na stację były zdarte do blach i poorane jak kadłuby ciężkich krążowników po bitwie. Lecz teraz, gdy niemalże codziennie "Gniew Kolumba" trafiał na lotniskowiec, dla Shahbaza nie do pomyślenia było dopuszczenie, by ten nie prezentował się godnie. Oczywiście rozumiał tak młodych pilotów, u których widział coś na kształt fascynacji opowieściami starych wyjadaczy, co prowadziło u nich do pożądania, by upodobnić swój statek do tych słynnych jednostek, które bez żadnego doku przemierzały dziesiątki tysięcy lat świetlnych, jak i weteranów niejednej eskapady, u których zdarty lakier był czymś jakby wspomnieniem starych dobrych czasów, gdy zarejestrowanie w dzienniku pokładowym obecności w pobliżu Sagittariusa było równoznaczne z pokonaniem wielu przeciwności, a nie podróży na pokładzie Fleet Carriera. Tym niemniej Shahbaz nie patrzył z zachwytem na weteranów, a nie miał też ciepłych wspomnień, dlatego nie było żadnego powodu, żeby lakier miał jakąkolwiek rysę po opuszczeniu hangaru. Dlatego gdy "Gniew Kolumba" oderwał się od pokładu, był w nienagannym stanie i wyglądał lepiej niż po wyjściu z fabryki.
- Kurs na koordynaty przesłane na odprawie, sprawdzamy nasz sektor, a potem czekamy na rozkazy.
Spojrzał na rozpiskę przydzielonych sektorów i pilotów, którzy mieli je przeszukiwać. Przestrzeń była dość niewielka, ale i tak mówili o obszarze opisywanym w dziesiątkach lat świetlnych. Tego typu działań tak daleko od wsparcia jeszcze nigdy nie prowadził, ale miał pewne doświadczenie w szukaniu ludzi, więc nie obawiał się jakiegoś swojego błędu.
- Przejmujesz stery, powiadom mnie na dwa skoki przed celem - rzucił do droida opuszczając fotel dowódcy okrętu.
- Przyjąłem i wykonuję, sir.
Shahbaz nie skomentował krótkiej odpowiedzi robota. Udał się na pokład hangarowy. Tam, między masą różnego sprzętu, niemalże wciśnięte były rusztowania startowe dla łazika i myśliwca typu Taipan. Idea obsługi bezdotykowej była Shahbazowi doskonale znana, co więcej widział plusy w tym, że nikt nie musi bezpośrednio wchodzić na pokład jego ukochanego okrętu, dopóki nie jest konieczna naprawa kluczowych systemów takich jak generator, tym niemniej nie ufał technikom. I nie był to zarzut konkretnie do obsługi lotniskowca. Po prostu często zawierzał własne życie pewnym modułom i wolał mieć absolutną pewność, że wszystko zadziała jak powinno. Planował użyć myśliwca do poszukiwań, gdyby przyszło im szukać źródła sygnału na powierzchni planety. W jakich superlatywach by nie opisywać statków klasy Anaconda, w atmosferze nie były szczególnie szybkie i zwrotne, a i lądowanie nimi pośród wzgórz było nie lada wyzwaniem, dlatego zgodnie ze standardowymi procedurami, w przypadku tak dużego okrętu po ustaleniu przybliżonej lokacji poszukiwanego celu, należało użyć mniejszych jednostek. Shahbaz przejechał ręką po kadłubie Taipana. Sprawdził poziom uzupełnienia pułapek termicznych, które w krytycznych momentach gubiły wrogie systemy celownicze, co nie raz ratowało mu życie. Małe wyrzutnie, wypluwające kilka kilogramów rozgrzanych obiektów, a potrafiły przechytrzyć skomplikowane i drogie systemy, o złożonych sensorach, sprzęgające masę czujników. W konkurencji pocisku z pancerzem, pancerz był skazany na porażkę, ale obecnie metalowa blacha osłaniająca najcenniejsze elementy była ostatnim, najmniej pewnym systemem obrony. Shahbaz przechadzał się, co chwila doglądając pojedynczych elementów. Wkrótce powrócił na mostek, zanim posłuszny droid go przywołał.
~~~~~~~~~~~~~~
Ostatni podpis należał do niego. Po przeprowadzeniu badań na ocalonym z pogromu, to on jako przełożony służb medycznych musiał zatwierdzić jego oficjalną obecność na pokładzie. Wahał się, czy nie nakazać rygorystycznej kwarantanny rozbitka i pirolizy wszystkich powłok jego statku, ale według badań ten był zdrów jak ryba, a na jego statku nie znaleziono nawet śladowych ilości czegokolwiek, co mogłoby stanowić choćby najmniejszą przesłankę do takich działań, więc złożył podpis pod kartą uczestnika z zaleceniami codziennych badań przez najbliższy miesiąc. Nadal zagadką było dlaczego trafił akurat do służb medycznych. Choć jego aplikacja była lakoniczna, a jego akta jakie mieli na pewno szczątkowe, to jednak ostatnie z czym można go było kojarzyć to medycyna. To prawda, przez pewien czas zarabiał szukając i ratując ludzi w kapsułach ratunkowych, ale tam opieka medyczna z jego strony sprowadzała się do wpięcia kapsuły w okrętowy system podtrzymywania życia.
- Sir, otrzymaliśmy nowe rozkazy od dowództwa wyprawy.
Droid wyrwał Shahbaza z zamyślenia, zjawiając się w charakterystyczny dla siebie, bezszelestny sposób w jego kajucie, zwiastując swoje przybycie jedynie delikatnym sykiem rozsuwanych grodzi.
- Czego stary od nas chce? Znowu ktoś się zgubił czy raczej kogoś znaleźli?
- Przyszły rozkazy od naczelnego dowództwa w sprawie naprawy odnalezionego Fleet Carriera. Brakuje materiałów. Ze skanów wynika, że w pobliskim pasie asteroid...
- Wydobycie surowców - pokiwał głową, jak zwykle przerywając droidowi. - Czy mój statek górniczy jest gotowy?
- Oczywiście, sir. Zgodnie z ogólną dyrektywą, wszystkie pańskie statki są utrzymywane w ciągłej gotowości.
Był zadowolony z droida. Czasem mówił za dużo, co odrobinę irytowało Shahbaza, ale jednak był doskonałym majordomusem. Był idealnym uzupełnieniem wizerunku Shahbaza. Dumny przydomek "Tryumfator" trafił mu się kiedyś przypadkiem, ale starał się go utrzymywać, a do tego potrzebował kontrastu. Bezduszna maszyna, o ściśle analitycznym umyśle, idealnej pamięci i organizacji, ale o zerowej zdolności do decyzyjności, z jednej strony pasowała do charakteru swojego właściciela, a z drugiej doskonale go uzupełniała, jednocześnie zostawiając mu ogromne pole do budowania przewagi, żeby nikt nie miał wątpliwości kto jest panem na pokładzie "Gniewu Kolumba". Dlatego współpraca tak dobrze się układała.
8 i 10.02.3309
Pokład lotniskowca powoli przesuwał się pod nogami Shahbaza. Stabilnie stawiane naprzemienne kroki zbliżały go do wind, gdy inni biegli, mijając go w pośpiechu. Opanowanie. Sztuka absolutnej kontroli nad sobą, dzięki jak najpełniejszej świadomości otoczenia była wyniesiona przez niego niemalże do perfekcji. Wiedział, że zyska niewiele, biegnąc na złamanie karku. Jego statek był gotowy do startu w każdej chwili i gdy tylko zamknie się za nim właz, autopilot będzie w stanie bez problemu oderwać maszynę od płyty lądowiska i umieścić ją w punkcie, gdzie będzie już w pozycji do skoku. Trasa wyglądała na długą i widział w oczach innych pilotów coś jakby zaszokowanie. Uprosili komodora, by wykonał skok lotniskowcem bliżej celu, ale Shahbaz wiedział, że przygotowania do takiego manewru trochę trwają i że szybciej tam doleci na pokładzie "Gniewu Kolumba". Anaconda była zaprojektowana, wyprodukowana, następnie przez Shahbaza zmodernizowana, zmodyfikowana i dostosowana właśnie do pokonywania ogromnych odległości. Dystans rzędu tysiąca dwustu lat świetlnych był dla niego znaczący, ale śmiesznie niewielki jak na wyolbrzymianą konieczność ściągania głównego okrętu flotylli bliżej. Dlatego też wyruszył w pierwszej fali co odważniejszych pilotów. Już przy starcie dał pierwszeństwo mniejszym jednostkom. W końcu taki Krait choć był naprawdę ładny i wpisywał się w jego gust estetyczny, to jednak nie mógł się równać z jego okrętem, dlatego uważał za niesportowe zblokowanie ich startu.
- Arczi, zbiorniki paliwa do nie więcej niż 60%, nie zabieramy żadnego ładunku i lecimy bez skrótów przez pulsary. Dajmy im fory - mruknął, dodając ostatnie zdanie już czysto dla siebie.
- Tak jest, sir - odpowiedział droid lakonicznie, po czym zajął miejsce drugiego pilota, by w odpowiednim momencie móc obsługiwać system pobierania paliwa bezpośrednio z gwiazdy. - Maszyna w pełni sprawna, zgodnie z rozkazem została przeprowadzona renowacja malowania, sir.
Dobry statek musi dobrze wyglądać. W dawnych czasach, gdy lotniskowce nie były dostępne do zakupu przez cywili, lot przez pół galaktyki w odrapanym statku był koniecznością. Mikrometeoryty ryły lakier i ścierały barwy niezwykle szybko, a że w pobliżu nie było tylu dostępnych punktów, gdzie można było takie drobne uszkodzenia naprawić, często statki eksploratorów wyróżniały się, gdy wlatując na stację były zdarte do blach i poorane jak kadłuby ciężkich krążowników po bitwie. Lecz teraz, gdy niemalże codziennie "Gniew Kolumba" trafiał na lotniskowiec, dla Shahbaza nie do pomyślenia było dopuszczenie, by ten nie prezentował się godnie. Oczywiście rozumiał tak młodych pilotów, u których widział coś na kształt fascynacji opowieściami starych wyjadaczy, co prowadziło u nich do pożądania, by upodobnić swój statek do tych słynnych jednostek, które bez żadnego doku przemierzały dziesiątki tysięcy lat świetlnych, jak i weteranów niejednej eskapady, u których zdarty lakier był czymś jakby wspomnieniem starych dobrych czasów, gdy zarejestrowanie w dzienniku pokładowym obecności w pobliżu Sagittariusa było równoznaczne z pokonaniem wielu przeciwności, a nie podróży na pokładzie Fleet Carriera. Tym niemniej Shahbaz nie patrzył z zachwytem na weteranów, a nie miał też ciepłych wspomnień, dlatego nie było żadnego powodu, żeby lakier miał jakąkolwiek rysę po opuszczeniu hangaru. Dlatego gdy "Gniew Kolumba" oderwał się od pokładu, był w nienagannym stanie i wyglądał lepiej niż po wyjściu z fabryki.
- Kurs na koordynaty przesłane na odprawie, sprawdzamy nasz sektor, a potem czekamy na rozkazy.
Spojrzał na rozpiskę przydzielonych sektorów i pilotów, którzy mieli je przeszukiwać. Przestrzeń była dość niewielka, ale i tak mówili o obszarze opisywanym w dziesiątkach lat świetlnych. Tego typu działań tak daleko od wsparcia jeszcze nigdy nie prowadził, ale miał pewne doświadczenie w szukaniu ludzi, więc nie obawiał się jakiegoś swojego błędu.
- Przejmujesz stery, powiadom mnie na dwa skoki przed celem - rzucił do droida opuszczając fotel dowódcy okrętu.
- Przyjąłem i wykonuję, sir.
Shahbaz nie skomentował krótkiej odpowiedzi robota. Udał się na pokład hangarowy. Tam, między masą różnego sprzętu, niemalże wciśnięte były rusztowania startowe dla łazika i myśliwca typu Taipan. Idea obsługi bezdotykowej była Shahbazowi doskonale znana, co więcej widział plusy w tym, że nikt nie musi bezpośrednio wchodzić na pokład jego ukochanego okrętu, dopóki nie jest konieczna naprawa kluczowych systemów takich jak generator, tym niemniej nie ufał technikom. I nie był to zarzut konkretnie do obsługi lotniskowca. Po prostu często zawierzał własne życie pewnym modułom i wolał mieć absolutną pewność, że wszystko zadziała jak powinno. Planował użyć myśliwca do poszukiwań, gdyby przyszło im szukać źródła sygnału na powierzchni planety. W jakich superlatywach by nie opisywać statków klasy Anaconda, w atmosferze nie były szczególnie szybkie i zwrotne, a i lądowanie nimi pośród wzgórz było nie lada wyzwaniem, dlatego zgodnie ze standardowymi procedurami, w przypadku tak dużego okrętu po ustaleniu przybliżonej lokacji poszukiwanego celu, należało użyć mniejszych jednostek. Shahbaz przejechał ręką po kadłubie Taipana. Sprawdził poziom uzupełnienia pułapek termicznych, które w krytycznych momentach gubiły wrogie systemy celownicze, co nie raz ratowało mu życie. Małe wyrzutnie, wypluwające kilka kilogramów rozgrzanych obiektów, a potrafiły przechytrzyć skomplikowane i drogie systemy, o złożonych sensorach, sprzęgające masę czujników. W konkurencji pocisku z pancerzem, pancerz był skazany na porażkę, ale obecnie metalowa blacha osłaniająca najcenniejsze elementy była ostatnim, najmniej pewnym systemem obrony. Shahbaz przechadzał się, co chwila doglądając pojedynczych elementów. Wkrótce powrócił na mostek, zanim posłuszny droid go przywołał.
~~~~~~~~~~~~~~
Ostatni podpis należał do niego. Po przeprowadzeniu badań na ocalonym z pogromu, to on jako przełożony służb medycznych musiał zatwierdzić jego oficjalną obecność na pokładzie. Wahał się, czy nie nakazać rygorystycznej kwarantanny rozbitka i pirolizy wszystkich powłok jego statku, ale według badań ten był zdrów jak ryba, a na jego statku nie znaleziono nawet śladowych ilości czegokolwiek, co mogłoby stanowić choćby najmniejszą przesłankę do takich działań, więc złożył podpis pod kartą uczestnika z zaleceniami codziennych badań przez najbliższy miesiąc. Nadal zagadką było dlaczego trafił akurat do służb medycznych. Choć jego aplikacja była lakoniczna, a jego akta jakie mieli na pewno szczątkowe, to jednak ostatnie z czym można go było kojarzyć to medycyna. To prawda, przez pewien czas zarabiał szukając i ratując ludzi w kapsułach ratunkowych, ale tam opieka medyczna z jego strony sprowadzała się do wpięcia kapsuły w okrętowy system podtrzymywania życia.
- Sir, otrzymaliśmy nowe rozkazy od dowództwa wyprawy.
Droid wyrwał Shahbaza z zamyślenia, zjawiając się w charakterystyczny dla siebie, bezszelestny sposób w jego kajucie, zwiastując swoje przybycie jedynie delikatnym sykiem rozsuwanych grodzi.
- Czego stary od nas chce? Znowu ktoś się zgubił czy raczej kogoś znaleźli?
- Przyszły rozkazy od naczelnego dowództwa w sprawie naprawy odnalezionego Fleet Carriera. Brakuje materiałów. Ze skanów wynika, że w pobliskim pasie asteroid...
- Wydobycie surowców - pokiwał głową, jak zwykle przerywając droidowi. - Czy mój statek górniczy jest gotowy?
- Oczywiście, sir. Zgodnie z ogólną dyrektywą, wszystkie pańskie statki są utrzymywane w ciągłej gotowości.
Był zadowolony z droida. Czasem mówił za dużo, co odrobinę irytowało Shahbaza, ale jednak był doskonałym majordomusem. Był idealnym uzupełnieniem wizerunku Shahbaza. Dumny przydomek "Tryumfator" trafił mu się kiedyś przypadkiem, ale starał się go utrzymywać, a do tego potrzebował kontrastu. Bezduszna maszyna, o ściśle analitycznym umyśle, idealnej pamięci i organizacji, ale o zerowej zdolności do decyzyjności, z jednej strony pasowała do charakteru swojego właściciela, a z drugiej doskonale go uzupełniała, jednocześnie zostawiając mu ogromne pole do budowania przewagi, żeby nikt nie miał wątpliwości kto jest panem na pokładzie "Gniewu Kolumba". Dlatego współpraca tak dobrze się układała.
![[Obrazek: OgkgpKE.png]](https://i.imgur.com/OgkgpKE.png)