Husarska Kolonia

[TeddyPanda]

Dzień Pięćdziesiąty Drugi - Ślub

To niesamowite jak moje życie zmieniło się od czasów przybycia tutaj, a warto zauważyć, że jestem tu od nieco ponad miesiąca. Naprawdę nie mam pojęcia czy chcę wracać, tak naprawdę czuję, że w tym miejscu znalazłem swój prawdziwy dom. Po kilku dniach, mimo początkowej niechęci naprawdę polubiłem McClaina, może dlatego, że w ogóle nie musiałem z nim konkurować? Okazało się, że Valencia nie jest zupełnie nim zainteresowana i odkąd przybył paradoksalnie jeszcze bardziej się zbliżyliśmy. Być może dziewczyna robiła to specjalnie bym się nie martwił? Jeśli tak to zadziałało!

- Noobku!
- Co głupku?
Używaliśmy tych zwrotów do siebie naprzemiennie i nie raz to ona była Noobkiem.
- Bierzemy ten ślub?
Valencia wydawała się dzisiaj wyglądać naprawdę imponująco, jakby szykowała się na ten dzień od dawna. Włosy jej lśniły, a skóra pachniała jakby jakimś cudem ukradła perfumy samej Aisling Duval i nie przeszkadzało wcale to, że miała na sobie już dość wychodzone i starte ubranie, tutaj wszyscy takie mieliśmy.
- Dzisiaj?
- No a kiedy?
- W sumie ok, ale jakby to miało wyglądać?
Valencia otworzyła drzwi wejściowe i krzyknęła.
- Coloooooooon! McClaaaaaaaaaaaaaaaaain!
- Czegoooooooooooooooooooooooooooooo?! - usłyszałem wyraźny donośny głos Colon pochodzący gdzieś z oddali
- Chooooooooooooooooooooodźcie tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu!
Parsknąłem śmiechem.
- Tak się będziecie dogadywać teraz?
Valencia uciszyła mnie machnięciem ręki. Na odpowiedź czekaliśmy kilka sekund dłużej niż zazwyczaj, w końcu dobiegł nas głos, tym razem McClaina.
- POOOOOOOOOOOOOOO COOOOOOOOOOOOOOOO?
- JA I TADEK BIERZEEEEEEEEEEEEEEMY ŚLUUUUUUUUUUUUUUUUUUUB!
Chwila ciszy, a potem Colon.
- COOOOO?
- WŁAŚNIE TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!
Leżałem już na ziemi i zwijałem się ze śmiechu.
- Jak to wygląda w ogóle, wtf! - wymamrotałem z trudem łapiąc oddech
Po chwili do środka weszła przywoływana dwójka. Niestety nie zdążyłem się przez ten czas nawet podnieść, co zarówno Colon i McClain skwitowali zmieszanymi, zdziwionymi spojrzeniami. W końcu McClain zaryzykował.
- A więc zmusiła cię byś się zgodził?
Dopiero po kilkunastu sekundach zrozumiałem dlaczego o to spytał.
- Aaa, nie. To znaczy nie, po prostu toczyłem bekę.
- Na pewno? - dodała by upewnić się Colon. Widziałem, że zaciska dłoń na swojej pałce.
- Tak, jasne - potwierdziłem szybko wstając z podłogi i otrzepując kurz. 
- McClain będziesz księdzem - zakomunikowała Valencia
Popatrzył na nią jak na wariatkę.
- Dlaczego ja?
- A widziałeś kiedyś księdza kobietę? - spytała wskazując głową w stronę Colon, która wydawała się nie zrozumieć pytania
- No dobra ale co mam w sumie robić?
- Czekaj zaraz ci napiszę na kartce!

I tak stanęliśmy przed sobą, ja i moja przyszła żona Nana Valencia, a desygnowany by nas połączyć kapłan rozpoczął swą mowę czytając niepewnie z kartki.



- No to będzie tak eee.
- No dajesz cholera! - ponagliła go Valencia
- Dobra, zebraliśmy się tutaj aby połączyć tę oto Valencię - zaczął recytować z kartki McClain
- Mam na imię Nana!
- Dobra to połączyć tę oto Nanę i tego oto Tadka
- W sumie to nie jest moje prawdziwe imię
McClain spojrzał na mnie jakby chciał powiedzieć "Błagam ty też?"
- No mam na imię Peter, ale na tyle rzadko je słyszę, ze często o nim zapominam - wzruszyłem ramionami udając niewinnego
- I tego oto Petera węzłem małżeńskim, i teraz jedno z was musi za mną powtarzać
- Ty pierwszy - nakazała Valencia - zanim zdążysz się rozmyślić - dodała z uśmiechem
- Dobra dawaj - powiedziałem do McClaina
- Powtarzaj za mną. Ja Peter biorę ciebie Nano za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość
- Serio musimy to robić? - spytałem błagalnie Valencii
- Tak! - warknęła
- Eeee ja Peter biorę ciebie Nano za żonę i ślubuję co tam było?
- Miłość, wierność i uczciwość
- Kurde
- Co ci nie pasuje? - Valencia zrobiła groźną minę
- Grube rzeczy ogólnie...
Wyglądała jakby ktoś uderzył ją w twarz.
- Czyli nie powiesz?
Valencia w dosłownie moment zmieniła sie z powrotem jakby w małą i bezbronną. Nastąpiła chwila ciszy a ja poczułem jak w moim umyśle powoli rozpętuje się chaos. Cała ta sytuacja była odrealniona i abstrakcyjna, przez chwilę intensywnie myślałem nad tym co teraz zrobić, lecz w końcu znalazłem punkt zaczepienia na wprost i nieco poniżej moich oczu.
- W sumie dla tych cycków mogę się poświęcić - i pech chciał, że wypowiedziałem te słowa na głos.
Colon parsknęła śmiechem.
- Teraz to żeś rąbnął dopiero Tadek!
McClain z kolei wyraźnie spoważniał jakby po raz pierwszy zrozumiał powagę sytuacji.
Najbardziej obawiałem się spojrzeć na Valencię, jednak ona była wyraźnie jeszcze bardziej rozbawiona niż Colon.
- Pewnie że warto! - potwierdziła - więc skończ wreszcie kminić, bo się ciemno zaczyna robić!
Niesamowita kobieta!
- Ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość - wyrecytowałem prosto w jej oczy - teraz ty - dodałem
- Dobra Valencia powtarz....
Nana była szybsza.
- Ja Nana biorę ciebie Peter za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość
- Zatem ogłaszam was mężem i żoną! - zawołał w końcu uradowany McClain, wyraźnie szczęśliwy, że ma to już za sobą - możecie jeszcze...
- O tak teraz będzie najlepsze!
Nana rzuciła się na mnie i dostałem takiego buziaka jak nigdy. 
- Kurczę nie mogliśmy od razu przejść do tej części? - spytałem gdy w końcu się odkleiła
- Nie!
- A tak swoją drogą, co to do cholery było? - wtrąciła Colon
- Stary Ziemski obyczaj! - wyjaśniła posłusznie Valencia
- Całkiem fajny
Próbowałem odgadnąć czy Colon mówi na poważnie czy robi sobie jaja. Jej twarz nic mi jednak nie zdradzała.
- Zwłaszcza końcówka - stwierdziłem obejmując Valencię w pasie
- Jeśli sobie kogoś znajdę chyba zaaranżuje podobne przedstawienie
Przez ułamek sekundy miałem wrażenie, że Colon rzuciła ukradkowe spojrzenie na McClaina. Byłem pewien, że nikt oprócz mnie tego nie zauważył.