Husarska Kolonia

[TeddyPanda]

Dzień Trzydziesty Czwarty - Królik Zagłady

Valencia wydała się być mocno zaskoczona tym nagłym wyznaniem i patrzyła na mnie z zakłopotanym wyrazem twarzy.
- Ale my się znamy cztery dni! - odpowiedziała - i patrz mi w oczy kiedy do mnie mówisz!
Podniosłem niepewnie wzrok.
- No i co z tego?
Valencia przełknęła ślinę.
- To jakiś problem?
Wielce zdziwiona moją propozycją Valencia, sama to prowokowała to niech teraz ma! Obserwowałem jak przez chwilę walczy sama ze sobą, jednak wiedziałem, że wynik ten konfrontacji jest ustalony.
- No w sumie to masz racje, to nie jest problem - powiedziała z namysłem
W mgnieniu oka przystąpiłem do niej i objąłem w pasie, przede wszystkim po to aby przycisnąć te zarąbiste, wielkie cycki!
- To oznacza tak? - spytałem.
- Tak, ale do cholery zaraz się uduszę! 
Zwolniłem nieco uścisk.
- A więc jesteśmy teraz parą?
Valencia zamiast cokolwiek mówić pocałowała mnie i trwało to naprawdę dobrą chwilę. Kiedy w końcu się odessała rzuciłem jej triumfalny uśmiech.
- Dobrze Kochanie! Idę nam skonstruować podwójne łóżko!!
Nie zauważyłem jednego, małego, czającego się w krzakach szczegółu...



Kiedy wróciłem okoliczny las płonął.
- Co tu się wyprawia?!
Spojrzałem ze złością na Colon, która doszła do siebie jakiś czas wcześniej. Oczywiście to musiała być jej wina, a kogo innego co nie?
Colon prychnęła gniewnie wskazując na Valencię.
- Spytaj kurna tej swojej dziuni.
Spojrzałem na Valencię.
- Kochanie, co się stało? - wskazałem podbródkiem na unoszące się nad przedpolem kłęby dymu jakby szalejący, groźny pożar był w ogóle nieistotnym, drobnym szczegółem.
Dopiero po chwili zauważyłem i zrozumiałem. Dziewczyna wciąż trzymała w dłoniach zapalającą wyrzutnię.
- Ja tylko...
Colon weszła jej w zdanie.
- Ta kretynka zjarała las, bo przestraszyła się królika!
- Kurna co?
Valencia zrobiła niewinną minę.
- Wyskoczył na mnie z zarośli! - próbowała tłumaczyć.
- I od razu musiałaś do niego wypalić z bazuki! - Colon zaklaskała jej w geście ironicznej aprobaty.
- Odwal się od niej Colon! - ryknąłem
Colon jeszcze bardziej to rozwścieczyło.
- Oj Tadziu teraz będziesz udawał troskliwego obrońcę! Może dostaniesz buziaka? A może już liczysz na coś więcej ?! Już zapomniałeś jak dwa dni spędziłam przy tobie kiedy pogryzł cię cholerny lis! Hej, Valencia, skarbie, wiesz, że Twojego faceta pogryzł lis? Cholerny, płochliwy, mały lis!
I buchnęła śmiechem, a mi na wspomnienie tej sytuacji zrobiło się gorąco.
- Nie wierz w jej brednie - powiedziałem w kierunku Valencii - to była eee Puma.
Colon parsknęła jeszcze większym śmiechem.
- Puma?! Ty wiesz chociaż co to jest?
Fakt nigdy nie widziałem prawdziwej pumy, ale po nazwie wydawała się być czymś zbliżonym do lisa.
- Dobra nie mam zamiaru się z tobą kłócić! Valencia!
Ruszyłem w stronę bazy, a Valencia niepewnie poczłapała za mną. Colon wciąż rzucała przekleństwami, ale starałem się nie zwracać na nią uwagi.
- Nie jesteś wkurzony o ten pożar?
Spojrzałem jeszcze raz w kierunku północnego przedpola.
- Nie, w zasadzie i tak miałem coś podobnego w planach.
- Serio?



Cóż. Tym razem nie kłamałem.
Pożar tej części lasu, chociaż pozbawiał nas nieco zasobów drewna był nam naprawdę na rękę. Odsłonięte, wyjałowione pole wprost na linii ognia naszych karabinów!
- Serio. Wrogowie będą tu padać jak muchy!
Przez chwilę szliśmy w milczeniu.
- Nie bądź zła na Colon, taki temperament, ale pod spodem kryje dobre serce.
- Jasne.
Argument o sercu chyba nie był zbyt przekonujący.
- To z tym lisem to prawda? - spytała nagle z zaskoczenia.
O nie tylko nie to - pomyślałem, postanowiłem być jednak szczery.
- Tja, kompletnie zbzikował. Rzucił się na mnie i chciał odgryźć twarz.
Valencia rzuciła mi półuśmiech.
- Ciebie to bawi?
- Tylko trochę - wyszczerzyła zęby
- Ten lis był chory umysłowo - powiedziałem z pełną powagą.
- Nie wątpię
- To dlaczego się ze mnie śmiejesz?
- Bo to jest śmieszne!
Doszliśmy w końcu do podwójnych, drewnianych drzwi bazy. Dochodził właśnie zmierzch i gdyby nie dym, który unosił się nad całą okolicą mógłbym powiedzieć, że atmosfera była romantyczna. W dodatku Colon została na zewnątrz. Ciekawe czy już jej przeszła psychoza.
- Chodźmy się kochać - zaproponowałem
- Chodźmy! - potwierdziła Valencia zrzucając z siebie ubranie