[PORADNIK] Mini AX-Poradnik uzupelniajacy

[Dziadostwo]

Poniższego tekstu proszę nie traktować jako pełnoprawnego poradnika, czy czegoś w rodzaju „prawdy objawionej” nie podlegającej dyskusji. To garść wskazówek, które niekoniecznie znajdują się na wszelkiej maści tutorialach dostępnych na m.in. na serwisie youtube, czy opracowananiach napisanych przez inne szwadrony. Dużo osób wychodzi bowiem z założenia, że skoro „AXI każe tak robić, to trzeba to naśladować bez zastanowienia”. Tekst napisałem w oparciu o własne doświadczenie, choć oczywiście nie jestem AX-asiorem. To tylko uzupełnienie w formie mini-poradniczka.


Sprawą pierwszą będzie mój build, który oczywiście zamieszczam tutaj: https://s.orbis.zone/5pm2. Gdyby link nie dzialal, udostepnie go ponownie. Jest rowniez dostepny na INARA:
https://inara.cz/cmdr-fleet/190246/1129221/

Dlaczego tak, a nie inaczej? Już się tłumaczę.

1) Postawiłem na Kraita MK II ze względu na jego prędkość i zwrotność. Spore znaczenie przy tym wyborze miały również hardpointy, oraz ich rozstaw/skupienie pocisków przy odpowiedniej odległości. Krait ma również odpowiednie sloty, możliwość zamontowania hangaru SLF, dobrą gospodarkę cieplną, fajny dystrybutor, oraz przyzwoitą ilość hulla, którą oczywiście należy z niego wycisnąć przez inżynierkę. Poza tym, jest to mój ulubiony statek.
2) Jako uzbrojenie wybrałem guardiańskie gaussy (2 średnie oraz 1 mały na górze). Jak dla mnie, to idealny kompromis, jeśli chodzi o relację siły ognia do generowanej przez statek temperatury. Shard Canonny to również bardzo dobra broń na interceptory nie większe niż Cyclops, ale ich wadą jest niestety konieczność podejścia bardzo blisko celu (tak jak przy fragach), co po strąceniu 1 serca jest już dość karkołomnym przedsięwzięciem.
3) Flak Canonny zamontowałem w ilości 2 sztuk, na górze. Wybrałem dwa, ponieważ dzięki temu szybciej uporamy się ze swarmem, który de facto jest głównym źródłem obrażeń, jakie otrzymujemy w walce z Interceptorem.  Oczywiście, czysty DMG brany z hulla to nie jedyna rzecz, której należy się obawiać. Podczas walk AX bardzo mocno obrywamy po modułach.
4)Jak pewnie sami zauważacie, mam tylko 700 jednostek tarcz i na dodatek są to „biłejwy” z efektem fast charge. Shield booster z kolei jest tylko jeden. Zależy mi na szybkim ładowaniu padniętych osłon, ale o tym napiszę parę parę zdań więcej przy opisie mojego stylu walki. Slot dla utility wolałem przeznaczyć na heatsinki ze względu na posiadane przeze mnie gauss canonny.
5) Pozostałe moduły, na które zwrócę uwagę to wzmocniony life support (przy walce z Thargoidami bardzo mocno obrywamy po modułach, więc warto go zabezpieczyć), kwestia posiadania AFMU i dystrybutor modowany na systemy. Dlaczego? Przy tak słabych tarczach należy liczyć się z tym, że będą one często padać, co wiąże się z dużym poborem prądu z dystrybutora. Energia dla systemów jest nam równie potrzebna, co ta, którą dajemy na bronie. Nieraz już przejechałem się na tym, że zostałem unieruchomiony polem EMP z powodu braku możliwości jego użycia.

No to wskakujemy do (Cy)clopsa.

Po pojawieniu się w instancji stajemy sobie spokojnie w miejscu. Nic nie kombinujemy, ponieważ to nie buda przychodzi do psa Co najwyżej, możemy sobie ustawić widok prawego panelu na zakładkę z modułami – będziemy tam nieraz zaglądać podczas walki.




Pierwsza rzecz, jaką robimy po thargoidzkim skanie to odsuwamy się do tyłu. Dystans powinien wynosić więcej niż 500m. Dzięki temu Cyclop nie „zatrąbi” w ramach ostrzeżenia i najprawdopodobniej nie wypuści zawczasu swarma - zyskamy w ten sposób parę cennych sekund, które warto spożytkować na zafundowanie mu pierwszego zawału. Wyciągamy wtedy broń, wypuszczamy SLFa (jeśli go mamy). Czasu będziemy mieć jeszcze więcej, gdy damy mu się obrócić „plecami” do nas. Zanim cokolwiek zrobi i  obróci się z pretensjami, to serce będzie już odsłonione.


Po szybkim strąceniu serca (zakładając, że mamy tego dnia dobrego cela) walimy FA-off i boost – klasyczne dawanie dyla. Jeśli musimy zregenerować tarcze – nabieramy dystansu, wyłączamy shield boostera by osłony wstały szybciej i ew. korzystamy z AFMU jeśli np. swarm mocno uszkodził nam szybkę – jest ona najsłabszym punktem tego statku, podobnie jak w Chieftain’ie. Oczywiście, nie spuszczamy z oka ani Interceptora, ani swarma. Za bezpieczny dystans od Cyclopa można uznać ok. 3.5-4km, bo tyle wynosi zasięg jego działek. Jeśli odpalimy heatsinka, to będzie mu znacznie trudniej nas trafić podczas odwrotu.


Jeśli jesteśmy względnie cali i nie musimy się regenerować, a Cyclops ma jeszcze tarcze, to jest to najlepszy czas, by zająć się swarmem. Dwa flaki powinny szybko go zlikwidować, lub przynajmniej zredukować do ilości, która będzie już względnie niegroźna. Pamiętajmy jednak o tym, że po utracie serca (lub wejściu w stan „enrage”) nasz przeciwnik może b.szybko uzupełnić swój śmiertelny rój. Warto monitorować jego stan liczebny, szczególnie przy każdym „regeneracyjnym” odskoku. Panel z kontaktami jest bardzo pomocny, nie musimy się obracać by targetować po kolei.


Warto wspomnieć również o tym, że oprócz wielkości liczebnej roju, trzeba również zwracać uwagę na jego szyk, ponieważ nasze flaki nie zawsze będą jednakowo skuteczne pomimo celnych trafień.  Czasem lepiej zrobić szybki unik i poczekać na „przegrupowanie”, niż marnować cenną amunicję. Więcej informacji o szyku, znajdziecie ->tutaj

W kwestii cela, mogę powiedzieć tyle, ze na dystansie mniejszym niż 2km, swarm z reguły leci prosto na nas (chyba, ze będzie gonić nasz myśliwiec lub kolegę)

Nie należy jednak się zbytnio ociągać . Czas działa tu na naszą niekorzyść, gdyż istnieje ryzyko iż Interceptor wejdzie w stan „enrage”, co w tłumaczeniu na ludzki język oznacza mniej więcej tyle, co „wścieklizna”, czy „okres” (Thargoidzi są jednopłciowi i są to samice).


Interceptor w tym stanie błyskawicznie odnawia swarmy, które niemalże od razu formują rakietę uszkadzającą nasze moduły w stopniu bardzo znacznym. Pamiętajmy, że po strąceniu każdego serca, mamy ok 5-7min na zniszczenie kolejnego zanim nasza panienka się zdenerwuje. Terapia szokowa z gaussa oczywiście błyskawicznie otrzeźwi ogarniętą szałem pacjentkę i stan ten nie jest trwały


Jeśli ze wszystkim uwijamy się względnie szybko, przeciwnik ma jeszcze tarcze, a my dysponujemy SLFem...warto rzucić myśliwca w ramach mięsa armatniego z rozkazem „attack target” by ten osłabił mu resztki shielda. Szkoda bowiem naszej amunicji i cennych punktów hulla. Nie ma również potrzeby, by narażać się na „piorunujące” ataki (b.mocno uszkadzają moduły), czy żrące rakiety – tzw. kozactwo prędzej czy później nas zgubi, szczególnie przy większych interceptorach typu Basilisk, Medusa, czy Hydra.


Jeśli już wspomniałem o piorunach i causticach, powiem również o EMP, czyli polu wyłączającym nasz statek na dobre kilkanaście sekund. Przez ten czas Interceptor i swarm robi z nami co chce, co niekiedy kończy się natychmiastowym teleportem do najbliższej stacji poprzez ekran rebuya. Jeśli chcecie trafić shutdown field neutraliserem w odpowiedni moment, to po prostu policzcie pod nosem (spokojnym, normalnym tempem) „sto dwadzieścia jeden, sto dwadzieścia dwa, sto dwadzieścia trzy” (w międzyczasie przerzucając wszystkie pipsy na systemy), gdy tylko covas skończy czytać komunikat „Energy surge detected”. Po tych 3sekundach wciskacie przycisk od neutralisera i trzymacie go tak długo, dopóki fala paraliżująca nie ustanie.


W telegraficznym skrócie: doskok-odskok-doskok. To cała filozofia.